zondag 15 september 2013

Spierpijn

Zondagmorgen in Fairhope, Alabama. De zon schijnt en ik heb zojuist een lange strandwandeling gemaakt. Het leven is goed hier aan de Golf van Mexico. Ik ben in Fairhope, een beetje een slaperig dorp met vooral prachtige houten huizen met brede veranda's in de schaduw van grote bomen. Het landschap is wat heuvelachtig met veel bos. Aan zee waait meestal wel een verkoelend windje en en daardoor is het een ideale plek om te wonen. Vooral voor de rijkere mensen dan, want veel rijke gepensioneerden hebben hier hun buitenhuis aan zee. Het is verder behoorlijk toeristisch, maar niet zoals in New Orleans. Alles gaat hier tamelijk 'laidback'...
In het dorp veel souvenirwinkeltjes en opvallen veel kunstgalerijtjes. Erg veel kunst zie je daar overigens niet. Het is toch vooral veel goedbedoeld amateurwerk wat je ziet, maar goed; het kan zijn dat mijn idee van kunst een andere is.

's morgens begin ik met hardlopen langs het strand. De eerste keer natuurlijk veel te fanatiek in het rulle zand. Dat betekent al enkel dagen spierpijn... Gelukkig wordt het langzaam beter...

Songwritersfestival

Ik ben hier vooral voor muziek. Dit weekend was hier het LA Songwriters Festival dat elk jaar rond deze tijd wordt georganiseerd. Hoofdorganisator is de afdeling Fairhope van het 'American Legion", een soort veteranenclub van het leger, die overal in het land hun ontmoetingsplekken hebben. Meestal in de vorm van een kroeg met extra ruimtes voor sociale en culturele activiteiten.

Mijn muzikale vriend Jimmy Lee Hannaford woont hier en heeft al enkele keren op het festival gespeeld. Hij stond ook nu geprogrammeerd, samen met Mackie Lister en Britanny Grimes. Jimmy Lee is de veteraan van dit trio en een soort mentor van  de andere twee; nog jonge songwriters, die zich aan hem konden optrekken. Ze speelden vrijdagavond als afsluiting van die dag en het was een prachtig optreden!  Mackie Lister ken ik nog van twee jaar geleden, toen ik hier met hem heb gejamd. Echt een groot talent, die in de afgelopen twee jaar duidelijk beter was geworden.

Zelf heb ik zaterdag als afsluiting van die dag nog met enkele van de artiesten kunnen spelen. Heerlijk om hier met geweldige muzikanten op het podium te zijn! Stephen Davis, een echte oude rocker -je ziet z'n ogen niet onder de lange klep van z'n basball pet, maar wel zijn grijns van oor tot oor als hij speelt- en met Jimmy Lee natuurlijk.

De week hier begon sowieso goed, met donderdag al een optreden met Jimmy Lee in een club even buiten Fairhope. We hadden 's middags wat nummers voorbereid en het optreden liep goed. Lekker buiten op de veranda van de club, met veel publiek rondom. Aan het eind is het leegmaken van de fooienpot een belangrijk moment. Hoe meer fooi, hoe beter de mensen het optreden vonden. Er is zo'n 35 dollar fooi. Behoorlijk veel volgens Jimmy Lee. Fijn voor hem, want hij kan 't goed gebruiken. Als muzikant kun je hier veel spelen, als je goed bent, maar het is lastig om de kost echt te verdienen. 150 tot 200 dollar is zo ongeveer het maximum wat een zaalhouder hier betaalt.
Jimmy heeft  overigens goed geboerd de afgelopen twee jaar: hij toerde als bassist met Sugarcane Jane,  en populair duo in deze omgeving. De zanger ervan, Anthony Crawford, heeft met grootheden als Neil Young en Steve Winwood gespeeld. Samen met zijn vrouw Savana Lee vormde hij Sugarcane Jane. Na de geboorte van hun tweede kindje afgelopen jaar werd het vele optreden te lastig, wat betekende dat Jimmy Lee niet meer van de partij is. Dat scheelt natuurlijk een hoop inkomen...

Donderdagavond na het optreden nog snel de afsluiting van de eerste festivaldag meegemaakt. Er was een sessie met de leden van Sugarcane Jane, het duo Shawna P./Adam Tylor Brown en zanger-gitarist Jimmy Lumpkin. Een geweldig optreden voor een dolenthousiast publiek.  Vooral zangeres Shawna P. maakte indruk op mij. Ze was afgelopen jaar finaliste van de Amerikaanse versie van 'The Voice"...
Ook zaterdag was het genieten. Het is voor Nederlandse begrippen heel bijzonder hoeveel goede muzikanten hier rondlopen, die bovendien allemaal hun eigen liedjes schrijven. Meestal vertellen ze er ook een goed verhaal bij. Een traditie, die wij gewoon nauwelijks kennen. Maar muziek is hier veel meer een onderdeel van het sociale leven. Live muziek is overal en wordt enorm gewaardeerd. Leuk dus, om daar een paar weken onderdeel van te zijn.... Groeten uit Amerika!






Geen opmerkingen:

Een reactie posten