dinsdag 5 mei 2015

Regeltjes

Ik hou niet zo van regels. Ze geven me altijd het gevoel, dat ik iets niet mag en dat leidt dan vaak tot een snel groter wordende behoefte om het dus juist wel te doen. Hier, in Luang Prabang in het noorden van Laos, merk ik dat nogal vaak. Laos is een land van regels. Wij kunnen er in Europa ook wat van natuurlijk, maar hier is het allemaal net even wat rechter voor de raap. Streng, zo mag je het wel noemen. En overal kom je niet alleen regeltjes tegen, maar wat opvalt, is dat meestal meteen de straf bij overtreding vermeldt wordt. Zo kan zo'n land al snel aardig duur worden. In een hotelletje in Ventiane, de hoofdstad, wordt de gast op enkele niet te missen plaatsen, zoals bij de lift, duidelijk gemaakt, dat het niet toegestaan is om iemand mee te nemen naar je kamer, die niet als hotelgast is geregistreerd. Op zich niet zo'n rare regel natuurlijk, maar dan komt het: Bij overtreding krijgen zowel jij als je eigen gast een boete van 200.000 Kip ( zo'n 25,- euro) en daarnaast word jij zonodig onder dwang uit het hotel verwijderd. Een ander regeltje: Bij het ontbijt stiekem een kopje koffie meenemen naar je kamer kost je 30.000 Kip; toch drie en een halve euro....  Bij de ingang van een ander hotelletje ook iets aardigs: " Only non-commercial sex is allowed in this hotel". Tsja, een pak van ons hart natuurlijk. Stel je voor, dat je alleen mag als als je er voor betaalt. Dat zou dan wel weer een echte stimulans zijn voor het sekstoerisme in dit land. Terwijl ze er hier juist zo bang voor zijn, dat het net zo erg wordt als bij de buren in Thailand.
Overigens valt het ook hier wel op: de vele iets oudere westerse mannen met een wel erg jong ogend Thais of Laotiaans vriendinnetje. Altijd lastig om erover te oordelen natuurlijk: hoe gedwongen en hoe vrouwonvriendelijk is het eigenlijk en met welk recht kun je het bij voorbaat als fout wegzetten? We zijn er hier nog niet uit...

Orde en netheid

Wat in ieder geval erg opvalt in dit mooie land, is, dat het er zo schoon en opgeruimd is. Dat valt vooral op, als je binnenkomt vanuit Cambodja. Dat is een land, waar men gemiddeld alles wat men niet meer gebruikt gewoon naast zich neer laat vallen. God zal wel zorgen, dat het wordt opgeruimd. Omdat iedereen dat doet en niemand er wat van zegt is het overal in dat (overigens ook zo mooie!) land een onbeschrijfelijke rotzooi. Men veegt het eigen erf nog wel schoon, maar jouw rommel komt dan over de schutting bij de buurman terecht, die het z'n vrouw gewoon weer terug laat vegen. Ik moet nu even terugdenken aan een sketch van Koo en Bie, die ging over twee buren, die allebei een bladblazer hadden aangeschaft...
In Cambodja vindt je overigens overal wel plakkaten met oproepen om het land schoon en rein te houden, maar regels zijn daar echt niet bedacht om je aan te houden. Jammer, wat dit betreft...
Dat is in Laos dus wel even anders. Hier staan veel afvalbakken, vaak in de vorm van antieke waterkruiken, die ook gebruikt worden. De grote toevloed van Chinese toeristen is hier dan ook een punt van discussie: enerzijds is hun geld van harte welkom, maar anderzijds heeft men de pest aan deze mensen, die overal het hardst schreeuwen en al hun rotzooi naast zich neer laten vallen. Wat dat betreft lijken de Laotianen wel een beetje op ons.
Verder valt me op, dat alle reisgidsen zo enthousiast de vriendelijkheid van dit land bejubelen. Daar merk ik in de praktijk maar weinig van. Niet dat mensen onvriendelijk zijn, maar men is gemiddeld niet erg open of gastvrij. Misschien zit het ook in de cultuur, dat je vreemden niet zo maar benadert. Ik ben er nog niet uit. In ieder geval was het in Vietnam en Cambodja weer losser en gezelliger. En zo heeft ieder land wel wat, natuurlijk...

Luang Prabang is trouwens een erg mooi stadje in een nog veel mooiere omgeving. Vandaag hebben we een uur of zes door de bergen en de jungle gelopen. Met gids, want je verdwaalt anders geheid! Geweldig wat hier allemaal groeit en bloeit. Helaas zie je ook de gevolgen van de ontbossing en de gewoonte van de mensen in de bergen, om steeds weer een stuk oerwoud plat te branden om er rijst te planten. Helaas is de grond daarna al snel uitgeput en begint de erosie. Ook nu zagen we kale, zwartgeblakerde stukken, waar de rook nog uit de grond kringelde. In de stad de rijkdom van het toerisme en de elite, in de bergen de bittere armoede van de gewone mensen. Hier wonen ook nog een aantal kleinere gemeenschappen van bergvolken, die niks tot weinig met de Laotiaanse cultuur gemeen hebben. Zo'n volk zijn de "Mongh". Een volk, dat ooit helemaal vanuit Mongolië hiernaartoe werd gedreven door oorlogen en verdringing. Hun animistische religie leert, dat het goed is om boven op een berg te wonen. Hun dorpen in deze streek vind je dus altijd op een bergtop. Een hele klim vanmorgen langs een smal pad door de jungle, terwijl het al bloedheet was, maar we hebben het gehaald. Als beloning een pauze in een oase van rust: geen elektriciteit, geen scooters en motoren, alleen scharrelvarkentjes, kippen en kuikens, een paar honden en een klein aapje, dat dorpsjongens in de jungle hebben gevonden. Een paar oude mensen passen op het dorp en de kleintjes, terwijl de kinderen naar school en hun ouders op de akkers bezig zijn. Naar school gaan betekent hier overigens een uur of meer lopend de berg af en 's middags weer op... Nu al een stevige training, en helemaal in de regentijd als alles glijdt en glibbert.

Grote auto's

Hoewel Laos een arm land is, valt wel op dat je hier eigenlijk alleen grote en dure auto's ziet rijden. Enorm veel Toyota Landcruisers, Jeeps en andere four wheel drives. Ik vroeg onze gids vanmorgen hoe dat kon. Z'n antwoord was duidelijk: Of je hoort bij de rijke elite die het breed genoeg heeft, of je werkt voor de regering.... een understatement: iedereen hier ziet de corruptie, maar je noemt het niet bij naam.

Een wandeling ver weg van het asfalt levert ook prachtige muziek op: de meest prachtige vogel-melodieën, ritmisch schreeuwende hagedissen, ruisende beekjes, de percussie van miljoenen krekels en soms ineens een voluit kraaiende haan, als je weer in de bewoonde wereld komt. Een geluid sprong er wel uit: ineens hoorde ik dichtbij een slijpschijf, die een stuk betonijzer doorsleep. Ook dat bleek een krekel te zijn...  De groetn oet Lwang Prabbang, zoals ze hier zeggen...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten