donderdag 11 juni 2015

Afscheid van Myanmar


Denque Fever

Bangkok, 11 juni 2015. Een kleine week eerder dan gepland zijn we afgelopen weekend vanuit Yangon (vroeger Rangoon) naar Bangkok gevlogen en hebben we Myanmar achter ons gelaten. Niet van harte, want Myanmar is echt een prachtig land! Helaas werd ik ziek; had al een paar dagen last van lichte koorts, spierpijn, hoofdpijn en vooral gebrek aan energie. Uiteindelijk naar een kliniek gegaan in Yangon en de arts daar kwam met een duidelijke boodschap: Je hebt Denque Fever en je moet zo snel mogelijk aar Bangkok naar een goed ziekenhuis, want je bent er slecht aan toe! Dat was wel even schrikken, omdat ik me niet bepaald doodziek voelde. Maar zijn advies was niet voor niks en dus zaten we zaterdagavond in het vliegtuig naar Thailand, waar we om een uur of twaalf 's avonds in het Bangkok International Hospital aankwamen.

Daar is men gewend aan dergelijke situaties en ik werd snel en efficiënt ingecheckt, onderzocht en behandeld. Omringd met de goede zorgen van een stuk of zes, zeven beeldschone jonge Thaise verpleegsters, met een kamer op de zestiende verdieping met een prachtig uitzicht over Bangkok, met mooie luchten bij de ondergaande zon en drie heerlijke maaltijden per dag en -ook wel prettig-  geen echt ziek gevoel, ging het al snel weer de goede kant op. Volop aandacht dus: Elke morgen een bloedtest en elke 4 uur bloeddruk- en hartslagcontrole, waarbij tegelijk ook de stoelgang nauwkeurig gecheckt werd: " How many times Peepee??? and Poopooh???". Ik mocht m'n plas in een mooie ronde plastic jerrycan lozen en bewaren, zodat de meiden steeds konden zien of ik niet stiekem een plasje of wat smokkelde...  Toch een veilig gevoel, dat er zo goed op je gelet wordt!

Sinds gisteren heb ik het ziekenhuis weer verlaten en ingeruild voor een nog net iets mooier hotel, qua uitzicht dan, in het centrum van de stad. We zitten hier op de 61e verdieping van het Baiyoke Sky Hotel, in een van de hoogste wolkenkrabbers van zuid oost Azië. Kamerbreed een fantastisch uitzicht over een groot deel van deze enorm uitgestrekte stad. Bovenop een draaiend terras, hoger dan de Eiffeltoren, met zwembad en allerlei andere gemakken. Nog even nagenieten en als troost voor een paar gemiste dagen door de ziekte....

Toch moet ik even met wat weemoed terugkijken naar Myanmar. Een land, dat enerzijds zo prachtig is en anderzijds ook zo triest in al zijn armoede en uitzichtloosheid. Geregeerd door een schaamteloze, militaire elite, die alleen bezig is met zichzelf nog rijker en machtiger te maken dan ze al is en daarbij het land, de natuur, het milieu en vooral het volk uitbuit, onderdrukt en laat creperen. Een land waar buitenlandse investeerders, ook Nederlandse! zich graag laten zien en allemaal proberen om mee te graaien uit de pot met natuurlijke rijkdom en bodemschatten. Een land, waar de hotels veel te duur zijn, waar de meeste wegen nog veranderen in modderstromen bij de eerste regenbui, waar in de bergen bijna geen kind naar school gaat, waar meestal ook geen goede school is, waar het leger elke dag miljoenen uitgeeft aan de strijd tegen verzetsbewegingen van de tientallen etnische en culturele minderheden, waar grote delen niet toegankelijk zijn voor buitenlanders, omdat het leger liever geen pottenkijkers heeft bij wat het daar uitvreet, waar de meeste auto's het stuur rechts hebben, terwijl er ook rechts verkeer is.... waardoor de wegen hier niet alleen vaak slecht, maar ook nog eens levensgevaarlijk worden, vooral 's nachts en bij slecht weer, waar geen of hooguit slechte gezondheidszorg is... waar de mensen ondanks alles altijd en overal vriendelijk zijn en je met alles helpen... Een land, waar ik graag nog wat langer had willen zijn...

Het mooiste en ontroerendste voorbeeld, dat ik kan geven van de spreekwoordelijke gastvrijheid en hulpvaardigheid van de mensen was wel dat van de taxi-chauffeur, die ons naar het vliegveld bracht voor de vlucht naar Bangkok: Op het vliegveld wilden we betalen, maar hij wilde geen geld voor de rit (van ruim drie kwartier!)  "Ik weet dat ik een zieke heb vervoerd en daar wil ik geen geld voor", was zijn simpele verklaring. We waren er allebei even  stil en ontroerd van ...

Inderdaad: Myanmar is een land om langer bij stil te staan. Ik ben blij, dat ik er geweest ben en er veel heb kunnen zien en horen. Het is ondertussen al lang geen onbekend terrein meer: overal dringt het toerisme in hoog tempo de steden, de dorpen en het leven van veel mensen binnen. Er komt geld binnen en de toeristen brengen ook een soort openheid mee het land in. Helaas gaat het meeste geld niet naar de mensen zelf, maar verdwijnt in de zakken van de elite, het leger en grotere buitenlandse concerns. Ondanks hun armoede lijken de meeste mensen redelijk gelukkig met hun bestaan. Ongetwijfeld heeft het Boeddhisme als grootste godsdienst en de cultuur van lijdzaamheid en vrede hebben met wat het leven je geeft hier veel mee te maken. De armoede heeft soms ook (nog) een voordeel: de steden en dorpen zijn nog niet compleet volgepakt met motoren, brommers en scooters. Nog lang niet iedereen kan zich een auto veroorloven en veel mensen fietsen dus nog gewoon. In Yangon heeft de overheid een verbod op motoren e.d. uitgevaardigd en dat komt de sfeer en de rust in deze alsnog drukke stad zeker ten goed. Al is geen inwoner er blij mee.... In Bagan, een van de toeristische trekpleisters - zeg maar het Angkor Wat van Myanmar - kun je als toerist geen brommer huren maar alleen een fiets of E-bike. Lekker geruisloos snorren langs alle oude tempels, Stupa's en pagoden. Dat was wel een mooie ervaring, die paste bij het serene, religieuze en mystieke karakter van deze bijzondere streek.

Thailand

Maar goed, nu dus in Thailand. Nog een dagje in de grote stad en dan verder naar het oosten, naar de kust en wat kleinere eilanden, om de laatste twee weken van deze reis op ons gemak, liggend aan een wit strand onder palmbomen, waarbij een Thaise schone koelte toewuift met een waaier van palmbladeren, met blauwgroene bergen op de achtergrond, een waterval, de koele branding en - last but not least - met een koud biertje onder handbereik nog even weg te dromen... Sabaidee 'ka!
Verstuurd vanaf mijn iPad